به نقل از «ایران اکونومیست»

اجلاس سران گروه ۲۰ زیر سایه بحران‌های جهانی

تاریخ انتشار: ۲۳ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۰۶۵۰۸

اجلاس سران گروه ۲۰ قرار است روز ۲۴ آبان ماه جاری در جزیره بالی اندونزی آغاز بکار کند و برخی مهم ترین مسائل و بحران های گریبانگیر جهان از جمله جنگ اوکراین، فعالیتهای موشکی و هسته ای شمالی، اوضاع بیمار اقلیمی جهان، بحران انرژی ،روابط تنش‌آلود چین و آمریکا و... بر آن سایه افکنده است.

به گزارش روز دوشنبه ایران اکونومیست، جزیره بالی اندونزی روزهای سه شنبه چهارشنبه این هفته میزبان این دوره از اجلاس سران گروه ۲۰ با شعار "در کنار هم پیشرفت کنیم، در کنار هم قوی تر شویم" خواهد بود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

نشست سران گروه بیست کشور اقتصاد بزرگ جهان  در سال ۲۰۲۱ در رم پایتخت ایتالیا برگزار شد اجلاس سال آینده این گروه نیز قرار است در سپتامبر ۲۰۲۳ در دهلی نو برگزار شود. این گروه شامل ۱۹ کشور آرژانتین، استرالیا، برزیل، چین، آلمان، فرانسه، انگلیس، هند، اندونزی، ایتالیا، کانادا، ژاپن، کره جنوبی، مکزیک، روسیه، عربستان سعودی، آفریقای جنوبی، ترکیه، آمریکا و همچنین اتحادیه اروپا است.

 این گروه که تنها از دو سوم جمعیت جهان نمایندگی می کند، هشتاد درصد نیروی اقتصادی و سه چهارم تجارت جهانی را در بر می گیرد.

چهار کشورچین، ایالات متحده ، آلمان و ژاپن که بزرگترین کشورها در زمینه صادرات می باشند ، عضو گروه ۲۰ هستند . همچنین در میان ۲۰ کشوراین گروه ۱۵ کشور با بیشترین حجم صادرات دیده می شوند.

حدود دو سوم جمعیت جهان در کشورهای گروه ۲۰ قرار دارند. چین، پرجمعیت ترین کشور در جهان با حدود یک میلیارد و ۴۰۰ میلیون نفر جمعیت است . پس از آن، هند با یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون نفر جمعیت قراردارد. سپس ایالات متحده آمریکا، اندونزی و برزیل قرار دارند. روسیه نیز به لحاظ جغرافیایی بزرگترین کشور در جهان است.در این کشور حدود ۱۷ میلیون کیلومتر مربعی، ۱۴۴ میلیون نفر زندگی می کنند. اندونزی بزرگترین کشور جزیره ای جهان در این گروه قرار دارد. برزیل بزرگترین و پرجمعیت ترین کشور آمریکای شمالی با بیش از ۲۰۰ میلیون نفر جمعیت، عضو این گروه است.

حواشی اجلاس بالی

البته این اجلاس حواشی مختلفی دارد که علاوه بر وجود مسائل و بحران های پرتعداد بین المللی و تاثیر آن بر اجلاس بالی ۲۰۲۲، این حواشی نیز باعث شده تا این دوره از نشست سران گروه ۲۰ ، متفاوت تر از نشست های قبلی برگزار شود.

یکی از این حواشی مهم، غیبت تاریخی ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه و حضور وی بصورت ویدئو کنفرانس در نشست گروه ۲۰ است که  اولین گردهمایی رهبران بزرگترین اقتصادهای جهان از زمان آغاز جنگ اوکراین به شمار می آید.

پیش تر شماری از کشورهای غربی و اوکراین از اندونزی به عنوان رئیس دوه ای این اجلاس خواستار حذف روسیه از نشست شده بودند که با مخالفت شدید «جوکو ویدودو»، رییس جمهور اندونزی رو برو شدند.

 ویدودو همچنین پیش تر گفته بود که از ولادیمیر زلنسکی، رئیس جمهور اوکراین نیز برای شرکت در این نشست دعوت کرده و زلنسکی گفته است در صورت حضور پوتین در آن شرکت نخواهد کرد. اکنون با غیبت پوتین در این اجلاس، قرار است زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین در جمع سران گروه ۲۰ در بالی اندونزی به صورت برخط سخنرانی کند.

نخستین ملاقات رو در روی بایدن و شی

از دیگر حواشی این نشست بین المللی برگزاری نخستن دیدار رو در روی جو بایدن رئیس جمهور آمریکا و شی جین پینگ همتای چینی خو است. سران دو کشور از زمانی که بایدن به مسند قدرت نشست، با یکدیگر دیدار رو در رو نداشته اند. البته بایدن ۲۹ ژوئیه ( ۷ مردادماه سال جاری)، در تماس تلفنی پر تنشی که بیش از دو ساعت به‌ طول انجامید، درباره بسیاری از مسائل از جمله سفر نانسی پلوسی رئیس مجلس نمایندگان آمریکا به تایوان گفتگو کردند.

به باور کارشناسان، یکی از دلایل اهمیت این دیدار این مساله است که بایدن سیاست خارجی خود را بر مقابله با تهدیدات امنیت اقتصادی و ملی ناشی از چین متمرکز کرده است.

به استناد گزارش های خبری، تازه ترین حرفهای بایدن در آستانه ملاقاتش با شی که اخیرا توانسته با اقتدار و برای سومین بار متوالی کرسی دبیرکلی حزب حاکم چین را از آن خود کند، حکایت از نگرانی و اضطراب بایدن از رویارویی با شی در جزیره بالی اندونزی دارد.

کارشناسان روابط بین الملل می گویند روز یکشنبه ۲۳ آبان و درصورتی که هنوز سرنوشت انتخابات میان دوره ای کنگره نهایی و مشخص نشده بود، بایدن که در کامبوج حضور داشت و پیش از عزیمت به اندونزی برای شرکت در اجلاس گروه ۲۰ در جزیره بالی ، ادعا کرده بود که "بعد از انتخابات کنگره، حالا با اقتدار سیاسی بیشتری به ملاقات رئیس جمهوری چین می روم".

ناظران و تحلیل گران سیاسی معتقدند همین که بایدن چنین جمله ای را پیش از مشخص شدن نتیجه قطعی انتخابات کنگره بر زبان رانده و بدون آن که هنوز نتیجه انتخابات سنا و مجلس نمایندگان بطور قطعی مشخص شده باشد، این موضوع حکایت از اضطراب و نگرانی در وجود رئیس جمهوری آمریکا در آستانه ملاقات او با همتای چینی است؛ همتایی که با یک پشتوانه سیاسی قوی و انتخاب قاطع به عنوان دبیرکل حزب حاکم کشورش ، در اجلاس گروه ۲۰ شرکت می کند.

جنگ اوکراین و بحران انرژی

بحران کمبود و گرانی انرژی در جهان بویژه از زمان شروع جنگ روسیه و اوکراین بیش از هر زمان دیگر در گذشته به جهانیان رخ نشان داده است و بسیاری از کشورها از جمله تعداد قابل توجهی از کشورهای عضو گروه ۲۰ نظیر کشورهای اروپایی، هند، چین، ترکیه و ... به شدت نیازمند انرژی و بطور خاص نیازمند نفت خام و منابع گاز هستند و تحریم های گسترده غرب علیه روسیه باعث شده است تا این کشور به عنوان یکی از مهم ترین قطب های انرژی جهان، نخواهد یا نتواند مثل گذشته روند صادرات نفت و گاز خود به کشورهای مختلف ازجمله اروپا را انجام دهد.

همیچنین افزایش بهای نفت و انرژی در پی وقوع جنگ اوکراین و بویژه در شرایط آغاز فصل سرما، بسیاری از کشورها را با مشکلات حاد مواجه کرده است و مدتهاست خیابان های بسیاری از شهرهایی اروپایی صحنه تظاهرات اعتراضی مردم به کمبود و افزایش بهای سوخت شده است هر چند روند افزایش قیمت ها و افزایش تورم، صرفا محدود به سوخت و انرژی نیست و افزایش تورم، امروز اعتراض اصلی مردم اروپا به دولت های متبوع است.

از دیگر سو، کشورهایی نظیر عربستان سعودی و روسیه به عنوان کلیدی ترین کشورها در حوزه تامین و صادرات نفت هستند و با توجه به شرایط روسیه و نیز عدم حضور رئیس جمهوری این کشور در اجلاس ۲۰۲۲ بالی، نگاه های بیشتری در این نشست به سمت عربستان معطوف خواهد شد.

بحران اقلیمی، امنیت غذایی و زیست محیطی 

جهان در شرایطی با بحران اقلیمی، زیست محیطی، خشکسالی گسترده و در نتیجه کمبود مواد غذایی مواجه است که مسئله جنگ روسیه و اوکراین به عنوان دو کشور کلیدی در تامین غلات و زنجیره غذایی جهان و نیز در حوزه صادرات گاز(روسیه)، باعث حاد تر شدن بحران اقلیمی و غذایی شده است.

قطع صادرات گاز روسیه به اروپا، باعث شده تا بسیاری از نیروگاه های تولید برق در اروپا به سمت سوخت زغال سنگ به عنوان یک سوخت بسیار آلاینده و مسموم کننده محیط زیست و آب و هوا روی بیاورند. در شرایطی جهان به شدت تشنه انجام اصلاحات و اقداماتی با هدف کاهش آلاینده ها و گازهای گلخانه ای است، اما شرایط حاکم بر جهان در این روزها، در جهت عکس اصلاح وضعیت اقلیمی پیش می رود و شاید باید منتظر روزهای سخت تر آب و هوایی و شرایط وحشتناک تر اقلیمی باشیم.

نگرانی های ناشی از آزمایشهای موشکی کره شمالی

تحرکات موشکی کره شمالی که در روزها و هفته های اخیر، به طور کم سابقه ای افزایش یافته است و نیز برخی گمانه زنی ها مبنی بر اینکه این کشور درحال آماده شدن برای انجام آزمایش جدید هسته ای خود است، باعث نگرانی هایی در منطقه شبه جزیره کره و نیز نگرانی ژاپن و آمریکا به عنوان متحد اصلی سئول و توکیو شده است.

انتظار می رود نگرانی های ناشی از تحرکات موشکی کره جنوبی نیز از جمله مسائلی باشد که سایه آن بر سر اجلاس گروه ۲۰ در بالی سنگینی خواهد کرد.

تایوان

احتمال مطرح شدن مسئله تایوان از سوی آمریکا و کشورهای هم پیمان آن در نشست بالی به عنوان یکی از مهم ترین خطوط قرمز چین نیز وجود دارد. موضوع که چین همواره نسبت به تبعات مداخله هر گونه طرف خارجی در آن هشدار داد و همواره اعلام تاکید کرده است که تایوان بخشی از خاک چین است و هیچ کشوری حق مداخله در امور داخلی چین ونقض اصل چین واحد را ندارد.

 

 

  منبع: خبرگزاری ایرنا برچسب ها: اوکراین ، اندونزی

منبع: ایران اکونومیست

کلیدواژه: اوکراین اندونزی بالی اندونزی سران گروه ۲۰ جنگ اوکراین رئیس جمهوری میلیون نفر جزیره بالی ترین کشور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۰۶۵۰۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نظم جایگزین چین و آن چه آمریکا باید از آن بیاموزد

فرارو- الیزابت اکانومی؛ رئیس بخش مطالعات آسیا در شورای روابط خارجی آمریکا است. او مشاور ارشد وزیر بازرگانی چین در دولت بایدن و عضو ارشد در موسسه هوور در دانشگاه استنفورد بوده است.

به گزارش فرارو به نقل از فارین افرز؛ در حال حاضر جاه‌طلبی "شی جین پینگ" رئیس جمهور چین برای دوباره شکل بخشیدن به جهان غیر قابل انکار است. او می‌خواهد شبکه اتحاد‌های واشنگتن را منحل کرده و آن چه از آن تحت عنوان "ارزش‌های غربی" یاد می‌کند را از نهاد‌های بین المللی حذف نماید. او می‌خواهد دلار جایگاه فعلی اش در اقتصاد جهانی را از دست بدهد. در نظم چند قطبی جدید مدنظر شی، نهاد‌ها و هنجار‌های جهانی تحت تاثیر مفاهیم چینی در مورد امنیت و توسعه اقتصادی مشترک، ارزش‌های چینی درباره حقوق سیاسی تعیین شده توسط دولت و فناوری چینی قرار خواهند گرفت. در آن شرایط چین دیگر نیازی به جنگ برای رهبری نخواهد داشت و در هدف تعیین شده شی، نقش محوری چین تضمین خواهد شد.

شی در سخنرانی دسامبر گذشته خود گفته بود: "چین یک کشور بزرگ با اعتماد به نفس، باز و فراگیر است که بزرگترین بستر همکاری‌های بین المللی را ایجاد نموده و راهنمای اصلاح نظام بین المللی بوده است". او مدعی شد که برداشت اش برای نظم جهانی "جامعه‌ای با آینده مشترک برای بشر" از "ابتکار عمل چینی" به "اجماع بین المللی" تبدیل شد و با اجرای چهار برنامه چینی تحقق می‌یابد: ابتکارعمل کمربند و جاده، ابتکارعمل توسعه جهانی، ابتکارعمل امنیت جهانی و ابتکارعمل جهانی تمدن.

در خارج از چین چنین سخنرانی‌های دلپذیری عموما به خصوص از جانب مقام‌های امریکایی نادیده گرفته می‌شوند. علت مشخص است: به نظر می‌رسد تعداد زیادی از برنامه‌های چین در حال شکست یا عقب نشینی هستند. بسیاری از همسایگان چین به واشنگتن نزدیک می‌شوند. هم چنین اقتصاد چین متلاطم است. علاوه بر آن سبک دیپلماسی گرگ جنگجو ممکن است شی را راضی کند، اما از این طریق چین تعداد دوستان اندکی در خارج از کشور به دست خواهد آورد.

پیشنهاد‌های چین به بسیاری از کشور‌هایی که از نظم کنونی ناامید هستند و به حاشیه رانده شده‌اند قدرت می‌بخشد. ابتکارعمل‌های چین توسط یک استراتژی عملیاتی جامع با منابع خوب و منضبط پشتیبانی می‌شوند. این موضوع باعث جلب حمایت کشور‌های غیر دموکراتیک از چین از طریق عضویت در سازمان‌های چند جانبه شده است. چین موفق شده خود را عامل تغییرات خوشایند نشان داده و در عین حال ایالات متحده را به عنوان مدافع وضعیت موجودی که کم‌تر کسی آن را دوست دارد نشان دهد.

دستور بازی پکن با یک چشم انداز کاملا تعریف شده از نظم جهانی دگرگون شده آغاز می‌شود. دولت چین خواهان سیستمی است که نه تنها بر اساس چند قطبی گرایی بلکه براساس حاکمیت مطلق ساخته شده باشد. امنیت از این دیدگاه ریشه در اجماع بین المللی و منشور سازمان ملل دارد. حقوق بشر تعیین شده توسط دولت بر اساس شرایط هر کشور خواهد بود و توسعه به عنوان "کلید اصلی" برای همه راه حل‌ها قلمداد می‌شود. در چنین ایده آلی از سوی چین جهان شاهد پایان سلطه دلار آمریکا خواهد بود. این دیدگاه به گفته پکن در تضاد کامل با سیستمی است که ایالات متحده از آن حمایت می‌کند.

پکن مدعی است که چشم انداز ترسمی آن کشور منافع اکثریت مردم جهان را پیش می‌برد. چشم انداز چین طوری طراحی شده است که تقریبا برای همه کشور‌ها قانع کننده باشد. کشور‌هایی که دموکراتیک نیستند انتخاب‌های شان تایید خواهد شد. کشور‌هایی که دموکراتیک هستند، اما در زمره قدرت‌های بزرگ نیستند صدای بیشتری در نظام بین الملل به دست خواهند آورد و سهم بیش تری از مزایای جهانی شدن خواهند داشت. حتی قدرت‌های اصلی دموکراتیک نیز می‌توانند به این موضوع فکر کنند که آیا سیستم فعلی برای مقابله با چالش‌های امروزی مناسب است یا آن که چین چیز بهتری برای ارائه دارد.

شاید ناظران در امریکا بخواهند چشم شان را بر روی این واقعیت ببندند که نارضایتی از نظم بین المللی کنونی باعث ایجاد مخاطبانی در جهان شده که نسبت به پیشنهاد‌های چین رویکرد بازتری از خود نشان داده و از آن استقبال می‌کنند. نادیده گرفتن این موضوع از سوی سیاستگذاران امریکایی و غربی امری خطرناک خواهد بود.

برای بیش از دو دهه چین به "مفهوم امنیتی جدید" اشاره کرده است که هنجار‌هایی مانند امنیت مشترک، تنوع سیستم و چند قطبی گرایی را در بر می‌گیرد. در سالیان اخیر چین به این باور رسیده که توانایی پیشبرد چشم انداز خود را به دست اورده است. به همین منظور شی در اولین دهه زمامداری خود برنامه‌های جهانی‌ای را ارائه کرد از جمله ابتکارعمل کمربند و جاده در سال ۲۰۱۳، ابتکارعمل توسعه جهانی  در سال ۲۰۲۱ و ابتکارعمل جهانی امنیت در سال ۲۰۲۲ میلادی. هر یک از آن ابتکارعمل‌ها به نحوی در پیشبرد تحول نظام بین المللی و مرکزیت چین در آن نقش دارند. برنامه ابتکارعمل کمربند و جاده بستری برای پکن بود تا ضمن استفاده از ظرفیت مازاد صنعت ساخت و ساز چین به نیاز‌های زیرساختی اقتصاد‌های نوظهور و با درآمد متوسط رسیدگی کند.

ابتکارعمل توسعه جهانی به طور گسترده تری بر توسعه جهانی تمرکز دارد و چین را کاملا در جایگاه راننده قرار می‌دهد. چین در این راستا از طریق سازمان‌های همکاری مشترک از پروژه‌های در مقیاس کوچک حمایت می‌کند که به کاهش فقر، اتصال دیجیتال، تغییرات آب و هوا و سلامت و امنیت غذایی می‌پردازند. این اقدام اولویت پکن برای توسعه اقتصادی به عنوان مبنایی برای حقوق بشر را ارتقا می‌دهد. برای مثال، یک سند دولتی در مورد این برنامه کشور‌های دیگر را متهم می‌کند که "مسائل توسعه را با تاکید بر حقوق بشر و دموکراسی" به حاشیه رانده اند.

ابتکارعمل امنیت جهانی به عنوان سیستمی برای ارائه "خرد چینی و راه حل‌های چینی" برای ترویج "صلح و آرامش جهانی" قلمداد شده است. به گفته شی هدف از این ابتکارعمل آن است که از کشور‌هایی حمایت شود که ذهنیت جنگ سرد و یکجانبه گرایی را رد می‌کنند و معتقد به حل اختلافات از طریق گفتگو و مشورت بوده و از عدم مداخله در امور داخلی یکدیگر حمایت می‌کنند. در پشت این لفاظی‌ها واقعیت آن است که چنین ابتکارعملی با هدف پایان دادن به سیستم‌های اتحاد ایالات متحده، ایجاد امنیت به عنوان پیش شرط توسعه و ارتقای حاکمیت مطلق و امنیت تفکیک ناپذیر طراحی شده است یا این تصور که امنیت یک کشور با هزینه دادن دیگر کشور‌ها تامین نشود. چین و روسیه از این مفهوم برای توجیه حمله روسیه به اوکراین استفاده کرده‌اند و استدلال می‌کنند که حمله مسکو به اوکراین برای متوقف کردن ناتو که در حال گسترش قلمرو به سوی روسیه بود امری ضروری بوده است.

با این وجود، استراتژی شی سال گذشته و با انتشار طرح تمدن جهانی در ماه مه ۲۰۲۳ تکمیل شد و این ایده را پیش می‌برد که کشور‌هایی با تمدن و سطوح توسعه متفاوت مدل‌های سیاسی و اقتصادی متفاوتی خواهند داشت.

این استراتژی مدعی است که دولت‌ها حقوق را تعیین می‌کنند و هیچ کشور یا مدلی وظیفه کنترل گفتمان حقوق بشر را ندارد. همان گونه که "کین گانگ" وزیر خارجه سابق چین گفت:"هیچ مدل واحدی برای حمایت از حقوق بشر وجود ندارد". بنابراین، از دیدگاه چینی یونان با سنت‌های فلسفی و فرهنگی و سطح توسعه خاص خود ممکن است تصور و عملکرد متفاوتی نسبت به چین نسبت به حقوق بشر داشته باشد، اما از دید زمامداران چین هر دو به یک اندازه معتبر هستند. رهبران چین سخت کار می‌کنند تا کشور‌ها و موسسات بین المللی را وادار به پذیرش چشم انداز جهانی خود کنند. استراتژی آنان چند سطحی است: انعقاد قرارداد‌های مهم با کشورها، ادغام ابتکارعمل‌ها یا اجزای آن‌ها در سازمان‌های چند جانبه و گنجاندن پیشنهادات آن‌ها در نهاد‌های حاکمیتی جهانی.

چین برخلاف ایالات متحده سرمایه گذاری زیادی در منابع دیپلماتیک لازم برای بازاریابی ابتکارعمل‌های خود انجام می‌دهد. آن کشور بیش از هر کشور دیگری سفارتخانه و دفاتر نمایندگی در سرتاسر جهان دارد و دیپلمات‌های چینی اغلب در کنفرانس‌ها سخنرانی می‌کنند و جریانی از مقالات را در مورد ابتکارعمل‌های مختلف چین در رسانه‌های خبری محلی منتشر می‌کنند.

این دستگاه دیپلماسی توسط شبکه‌های رسانه‌ای چینی به همان اندازه گسترده حمایت می‌شود. برای مثال، CGTN شبکه خبری بین المللی چین دو برابر شبکه خبری امریکایی "سی ان ان" دفاتر خارجی دارد و "شین هوا" سرویس خبری رسمی چین بیش از ۱۸۰ دفتر در سراسر جهان دارد.

کارشناسان آلمانی فاش ساختند که فناوری هواوی باعث مسدود شدن وب سایت‌ها در ۱۷ کشور جهان شده است. هرچه دولت‌ها هنجار‌ها و فناوری‌های چینی که آزادی‌های سیاسی و مدنی را سرکوب می‌کنند بیش‌تر بپذیرند پکن بیش‌تر می‌تواند حقوق بشر جهانی در نظام بین المللی کنونی را تضعیف کند.

علاوه بر این، شی نقش دستگاه امنیتی چین را به عنوان یک ابزار دیپلماتیک افزایش داده است. ارتش آزادیبخش خلق چین نیز در حال انجام مانور‌ها با تعداد فزاینده‌ای از کشور‌ها و ارائه آموزش به نظامیان در سراسر جهان است. برای مثال، سال گذشته چین بیش از ۱۰۰ مقام نظامی ارشد را از تقریبا ۵۰ کشور آفریقایی و اتحادیه آفریقا برای شرکت در سومین مجمع صلح و امنیت چین و آفریقا به پکن دعوت کرد.

چین استراتژی خود را با صبور بودن و فرصت طلبی تقویت کرده است. پکن منابع انبوهی را برای ابتکارعمل‌های خود فراهم می‌کند و به دیگر کشور‌ها درباره تداوم حمایت بلند مدت خود اطمینان خاطر می‌دهد و مقام‌های چینی را قادر می‌سازد تا در صورت بروز فرصت‌ها به سرعت عمل کنند. برای مثال، پکن برای اولین بار نسخه‌ای از ابتکارعمل جاده ابریشم سلامت را در سال ۲۰۱۵ اعلام کرد، اما توجه کمی به آن جلب شد. با این وجود، در سال ۲۰۲۰ آن کشور از پاندمی کووید-۱۹ برای دمیدن جان تازه‌ای به آن پروژه استفاده کرد. شی نطق مهمی در مجمع جهانی بهداشت ایراد کرد و چین را به عنوان مرکزی برای منابع پزشکی معرفی کرد.

ابتکارعمل کمربند و جاده چشم انداز ژئواستراتژیک و اقتصادی را در بسیاری از مناطق آفریقا، جنوب شرقی آسیا و به طور فزاینده‌ای در آمریکای لاتین تغییر داده است. برای مثال، هواوی ۷۰ درصد از تمام قطعات زیرساخت مخابراتی اینترنت نسل چهارم آفریقا را فراهم می‌کند.

بخشی از این که چرا تلاش‌های پکن در حال گسترش است به این موضوع ارتباط دارد که سیستم کنونی تحت رهبری ایالات متحده در بسیاری از نقاط جهان محبوبیت ندارد. آن کشور سابقه خوبی در مواجهه با چالش‌های جهانی مانند پاندمی ها، تغییرات آب و هوایی، بحران‌های بدهی یا کمبود مواد غذایی ندارد  که همگی به طور نامتناسبی بر آسیب پذیرترین افراد سیاره تاثیر می‌گذارند. بسیاری از کشور‌ها بر این باورند که سازمان ملل و نهاد‌های آن از جمله شورای امنیت توزیع قدرت در جهان را به اندازه کافی بازتاب نمی‌دهند. نظام بین الملل نیز توانایی حل مناقشات طولانی مدت یا جلوگیری از منازعات جدید را اثبات نکرده است و ایالات متحده به طور فزاینده‌ای خارج از نهاد‌ها و هنجار‌هایی که به ایجاد آن‌ها کمک کرد عمل می‌کند: اعمال تحریم‌های گسترده بدون تایید شورای امنیت، کمک به تضعیف نهاد‌های بین المللی مانند سازمان تجارت جهانی و در دوران دولت ترامپ خروج از توافق‌های جهانی.

سرانجام، چارچوب بندی دوره‌ای واشنگتن از نظام جهانی به عنوان سیستمی که بین خودکامه‌ها و دموکراسی‌ها تقسیم شده است بسیاری از کشور‌ها از جمله برخی از کشور‌های دموکراتیک را از خود بیگانه می‌کند.

حتی اگر چشم انداز چین به طور کامل محقق نشود آن کشور می‌تواند از این نارضایتی برای دستیابی به پیشرفت قابل توجهی در تحقیر مادی نظام بین المللی فعلی استفاده کند  مگر آن که جهان جایگزین معتبری داشته باشد.

بنابراین، ایالات متحده باید به شدت حرکت کند تا خود را به عنوان نیرویی برای تغییر سیستم معرفی نماید. . دورنمای امریکا باید با پیشبرد یک انقلاب اقتصادی و تکنولوژیکی آغاز شود که چشم انداز دیجیتال، انرژی، کشاورزی و سلامت جهان را به شیوه‌هایی فراگیر تغییر دهد و به رفاه جهانی مشترک کمک نماید. واشنگتن برخی از بلوک‌های سازنده این چشم انداز را از طریق شورای تجارت و فناوری ایالات متحده و اتحادیه اروپا، چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام و مشارکت برای سرمایه گذاری در زیرساخت جهانی به کار گرفته است. 

اقتصاد‌های نوظهور و کشور‌های غیر دموکراتیک از چشم انداز امریکا طرد شده اند. در نتیجه، واشنگتن باید ترتیبات منطقه‌ای مشابه آن چه را که با شرکای آسیایی و اروپایی خود ایجاد کرده برای آن کشور‌ها نیز در دستور کار قرار دهد. کشور‌های بیش تری باید وارد شبکه‌هایی شوند که واشنگتن ایجاد می‌کند تا زنجیره‌های تامین قوی تری ایجاد کند مانند آن چه که توسط قانون تراشه ایجاد شده است. هم چنین، برای کشور‌هایی مانند کامبوج و لائوس که از ترتیبات موجود مرتبط مانند چارچوب هند و اقیانوس آرام کنار گذاشته شده اند باید راهی به منظور عضویت در نظر گرفته شود. این کار باعث می‌شود ردپای توسعه امریکا گسترش یافته  و مسیر متفاوتی را در مقابل مسیر چین به دیگر کشور‌ها ارائه دهد.

هوش مصنوعی یک فرصت منحصر به فرد برای ایالات متحده ارائه می‌کند تا رویکردی جدید و فراگیرتر را نشان دهد. همان طور که کاربرد‌های کامل آن مورد توجه قرار می‌گیرد هوش مصنوعی به هنجار‌های بین المللی جدید و نهاد‌های بالقوه جدید نیاز دارد تا اثرات منفی آن را محدود کنند. ایالات متحده باید با کشور‌هایی غیر از متحدان و شرکای سنتی خود برای تدوین مقررات هوش مصنوعی وارد تعامل شود. این تلاش مستلزم آن است که واشنگتن به طور موثرتری از بخش خصوصی و جامعه مدنی ایالات متحده استفاده کند همان طور که چین از شرکت‌های دولتی و بخش خصوصی خود برای پیشبرد ایتکارعمل هایش استفاده کرده است.

در نهایت، برای جلوگیری از اصطکاک غیر ضروری ایالات متحده باید به تثبیت روابط ایالات متحده و چین از طریق تعریف زمینه‌های جدید همکاری، گسترش تعامل جامعه مدنی، کاهش لفاظی‌های بی مورد خصمانه، مدیریت استراتژیک سیاست خود در قبال تایوان ادامه دهد.

چین درست می‌گوید: نظام بین المللی نیاز به اصلاح دارد".  با این وجود، پایه‌های این اصلاح به بهترین وجه در صراحت، شفافیت، حاکمیت قانون و مسئولیت پذیری رسمی است که مشخصه‌های دموکراسی‌های مبتنی بر بازار در جهان است. نوآوری جهانی و خلاقیت لازم برای حل چالش‌های جهان در جوامع باز به بهترین وجه رشد می‌کند. شفافیت، حاکمیت قانون و پاسخگویی رسمی پایه و اساس رشد اقتصادی سالم و پایدار جهانی است و نظام کنونی اتحاد‌ها اگرچه برای تضمین صلح و امنیت جهانی ناکافی است، اما به مدت بیش از هفت دهه به جلوگیری از وقوع جنگ بین قدرت‌های بزرگ جهان کمک کرده است. چین هنوز نتوانسته اکثریت مردم کره زمین را متقاعد کند که نیات و توانایی هایش برای شکل دادن به قرن بیست و یکم مورد نیاز است.